domingo, 29 de setembro de 2013

Camões, esse desconhecido...


«La Plaza de Portugal, proyectada a finales de los años veinte del pasado siglo, fue inaugurada en 1933, con motivo de la celebración de una semana de Portugal en Vigo. Y un año más tarde, el monumento a Luis de Camões, ofrecido a la ciudad por el Comité de la Exposición Colonial de Oporto, que presidía el capitán Enrique Galvao. Su autor fue el escultor Souza Caldas, director de la Escuela Industrial de Oporto y que tenía el taller en Vila Nova de Gaia. Desde hace años, las autoridades consulares de Portugal en Vigo vienen reclamando, sin éxito hasta ahora, un rótulo o placa "que diga quien es el hombre ilustre a quien rememora ese busto de bronce." [...] [ler a notícia completa no Faro de Vigo aqui]

+
Fonte da imagem: aqui

quarta-feira, 11 de setembro de 2013

Manuel Rodrigues Lapa


Manuel Rodrigues Lapa nasceu na Anadia, no limite sul do velho reino da Galiza consolidado; perto da Anadia está o mosteiro de Lorvão fundado no ano 924 in finibus Gallaeciae. Aos dez anos veio estudar para Lisboa, sob a égide da Casa Pia, frequentando o Colégio de Santa Isabel, onde não terá feito porém todo o liceu, já que em 1913 o vemos colaborador e director do jornal da associação escolar do Liceu Pedro Nunes, Os Novos
Os anos de 1914 a 1919 são os da licenciatura em Filologia Românica; 20/21, o de funcionário da Biblioteca Nacional (então de Raul Proença e do resto do "grupo da Biblioteca", e de muitos seareiros), e de "estágio" docente. Professor agregado em 1922 (no Camões), efectivo em 23 (no Martins Sarmento, de Guimarães), ensina também no Liceu Gil Vicente (pelo menos a partir de 26), até que em 1928 regressa à Faculdade de Letras de Lisboa como assistente, indicado por Leite de Vasconcelos. 
Bolseiro em Paris (1929-1930), doutora-se com Das origens da poesia lírica em Portugal na Idade Média. Com as provas de doutoramento começou aliás um ódio de estimação por Oliveira Guimarães, professor de Coimbra, com quem virá a ter rijas polémicas. Em 32 - ao lado, por exemplo, de Rodrigo de Sá Nogueira - é um dos fundadores do Centro de Estudos Filológicos, o actual CLUL. 
Também 1932 visita a Galiza que percorre toda estabelecendo uma forte relação pessoal com o Afonso Rodrigues Castelão, líder do nacionalismo galego; desde aquela altura terá presente em todos os seus trabalhos a Galiza ao norte do Minho, como parte que é da Lusofonia
[...] Pela mesma época, vai procurando que seja aberto concurso para a cátedra, para que teria pronto O Livro de Falcoaria de Pero Menino (Centro de estudos filológicos, 1931); mas, não só a exigência da abertura do concurso de catedrático não é satisfeita, como, em retaliação de ofensas que produzira em conferência ("A política do idioma e as universidades", 1933, depois coligido em As minhas razões, pp. 39-66), é-lhe negada a renovação do contrato com a Faculdade. Alunos manifestam-se em sua defesa. Reentrará por concurso, como professor auxiliar agregado. Por pouco tempo: em 35 é o governo de Salazar que o afasta do ensino. E não mais voltaria a exercer em academias portuguesas. 
Seguiram-se anos em que subsiste organizando cursos particulares e publicando muito - "o tempo permitirá avaliar com justiça o que os estudantes da minha geração [...] ficaram a dever, da sua cultura literária, ao trabalho da equipa admirável que, sob orientação de Rodrigues Lapa, se dedicou à obscura tarefa de preparação desses livrinhos, de texto seguro e prefácios bem elaborados, que não faltavam em nenhuma das nossas pequenas bibliotecas particulares" (L. Lindley Cintra); entretanto, a direcção de O Diabo (1935-37); estadas no Brasil (a partir de 54, fixando-se em 57, como professor universitário, em Belo Horizonte e, depois, no Rio); regresso a Portugal (1962), e sublimação do apego à Galiza; direcção da Seara Nova (1973-4), desagravos (depois do 25 de Abril) e homenagens (anos setenta e oitenta). [ler o resto aqui]

+
fonte da foto: aqui

Nao - Heroes da Resistencia

Da pesada, em galego, a batida equivale ao conteúdo, o meio é a mensagem. «Sempre fieis as nossas ideias, temos amigos que estão na cadeia».


terça-feira, 10 de setembro de 2013

Recuperação arqueológica voluntária: As Croas de Niñons



«Como vedes, As Croas de Niñóns é un paradigmático recinto castrexo no que o sistema defensivo chegou ata hoxe con parte do seu antigo esplendor. Deste xeito a intención é ir recuperando as partes esquecidas da nosa historia durante a Idade de Ferro, na fronteira entre os “nerios”e os “ártabros”. E para levalo acabo, teñen que participar todos, e máis que ninguén, os maiores do lugar. De feito, os canteiros de Niñóns, Brántuas e Os Ánxeles xa están a facer de “cartógrafos da memoria”, e boa proba da implicación da veciñanza no proxecto o puidemos ver o día da presentación, o pasado día 1, cun cheo total no local social de Brantuas-Niñóns.» [ler tudo aqui relativamente a este projecto magnífico de voluntariado para a recuperação da cultura castreja; não esquecer ver o vídeo.

Banda Municipa de Silleda


«Unha traxectoria con máis dun século de historia converte a Banda de Música Municipal de Silleda nunha das máis lonxevas de Galicia, con 125 anos de música no rural galego.». Ler mais aqui. O lugar é aqui, Província de Pontevedra.


«A Banda de Silleda naceu alá polo ano 1888 grazas ao esforzo dun grupo de persoas que quixeron transmitirlle á vila de Silleda o seu sentir pola música. Os primeiros anos da agrupación foron de grande éxito e estiveron baixo o mando de directores como Carballo e López Brey. Porén, a chegada da Guerra Civil supuxo un enorme tropezón para a agrupación pois dos 26 músicos que tocaban só cinco se libraron de ir á fronte. Moitos dos integrantes faleceron na contenda e outros regresaron con secuelas.
Na década dos 40, a banda recompúxose e viviu a súa época de máximo esplendor, pero en 1977 a emigración volveu truncar o futuro desta asociación, ata o punto de que desapareceu durante varios anos, pois moitos dos seus membros tiveron que marchar en busca dun futuro mellor. Case dez anos despois, en 1985, a banda volveu rexurdir grazas ao esforzo dun grupo de antigos compoñentes que non se resignaron e quixeron continuar co labor musical. Pero nese caso non estaban sós pois recibiron o apoio da Asociación Feiral Semana Verde de Galicia e o do mesmo Concello, organismos que axudaron a que a agrupación seguise adiante.
Os seguintes anos foron a época de maior crecemento e despregamento da banda, que levou a cabo actuacións tan relevantes como a fundación da Asociación de Amigos da Banda de Música de Silleda, que aínda se mantén hoxe en día con máis de 400 socios; organizouse o primeiro festival de bandas da localidade e naceu a escola municipal de música, entre outras moitas. Os músicos percorrían a xeografía galega ensinando a súa arte polos localidades e a xente comezaba a recoñecer a importancia das súas actuacións. Os músicos deleitaban o público con pezas tan recoñecidas como “La leyenda del Beso” ou o pasodobre “Manolo Martín Vázquez”. Cómpre destacar o ano 1997 como unha época de vital importancia para a asociación cultural pois é o momento en que gravan o seu primeiro disco ao mando do director Javier Viceiro. Posteriormente, a banda estaría baixo a batuta de Xosé Luís Represas, Xosé Luís Quintás e Octavio Más Arocas, entre outros mestres.»

domingo, 8 de setembro de 2013

"As Dúas Marías"


Bizarras, caricaturais, escondiam sob o ridículo provocante da aparência as chagas da História contemporânea do seu País. A sua memória está conservada numa escultura na cidade de Santiago de Compostela. [ler aqui].
Às duas em ponto saíam a passear. Os estudantes eram o seu alvo e o seu público. Deles surgiram os chistes e as alcunhas, afinal o patético galanteio.

sábado, 7 de setembro de 2013

Pontevedra

Poderíamos ter viajado até lá este fim-de-semana. Mas ficou a memória de, ao passar, não termos gostado. Pareceu inóspita. Está, pelo visto, a tentar deixar de ser.

quarta-feira, 4 de setembro de 2013

Alta Limia: catálogo


Leio a notícia aqui: «Un catálogo exhaustivo dos bens patrimoniais da Alta Limia, xeolocalizados e dispoñibles na rede, incluíndo as súas áreas de protección e de incidencia paisaxística. Esta é a proposta do proxecto Catálogo do Patrimonio Cultural da Alta Limia, que xa está na rede logo de varios anos de traballo e que pretende ser un exemplo a exportar a outras áreas do noso país (...)» [ver tudo aqui]